Dag 7

Goedemorgen allemaal! Lekker geslapen? We zijn moe en suf. Rustig aan naar de bijeenkomst met wat yoghurt als ontbijt. 

Ik heb voor iedereen wakker was, alweer een kakkerlak gevonden. Dit keer heb ik hem zelf dood moeten spuiten en daarna weggespoeld via de wc. Waar komen ze toch vandaan?!?

Onze gastvrouw neemt het echtpaar met 2 kinderen mee, die hier gisteren waren voor studie met het Getuigen koppel (die uit Portugal komen). Dus Tiff en ik rijden in onze Fiat 500 naar de bijeenkomst, achter Bob aan. Veel wandelaars en wielrenners. Huizen zijn soms heel netjes of juist heel vervallen. En dat naast elkaar. Heel bijzonder om te zien. 

De bijeenkomst is erg Spaans. Maar met wat hulp kunnen we wat bijbelteksten volgen en begrijpen we de lijn van de lezing. Het Spaans klinkt niet meer als 1 grote brei aan klanken, maar we kunnen al wat woordjes eruit distilleren. Tiff pikt op dat het gaat over David en Goliath. David en Jonathan. En met wat bijbelteksten, denken we dat de lezing ging over wat vriendschap met Jehovah inhoud. Tijdens de wachttoren weet ik weer hoe spannend het is om een antwoord te geven. Ik probeer bij alinea wat in het Spaans uit de wachttoren voor te lezen, mijn hart gaat tekeer en ik krijg het helemaal warm. De broeder wijst me aan en zegt van alles en nog wat in het spaans. Ik hoor ook iets van Hombrero nombre, dus ik denk dat hij naar mijn naam vraagt. Ik zeg dat ik Appie Post heet en lees voor uit de wachttoren. Ik krijg een schouderklopje van de broeder 2 stoelen verderop. Ik denk dat ze me niet verstaan, maar wel blij waren dat ik mijn schroom overwon! Hopelijk is Jehovah er ook blij mee, haha. Anders was het voor niks, want het was een potje spannend!!

Na de vergadering krijgen we een tekening van het broertje van 7, dat we bij de stand hebben leren kennen. (Zie foto). We blijven niet lang na en rijden naar huis. Hier ruimen we nog een kakkerlak op, eten een broodje en rusten wat tot 17:00u. Ik kijk wat tv-programma's en speel een spelletje en schrijf dit verslagje. Tiff gaat even siesta houden, dat is misschien typisch spaans, maar wel lekker! De temperaturen vragen toch wel wat energie ofzo?

Om 17:00u lopen we richting het echtpaar wat we eerder deze week in de Lidl hebben ontmoet. Ze hadden ons uitgenodigd voor de zondagavond. Dus we hebben gevraagd of we met hun kunnen eten. Rond 18:00u en niet rond het spaanse 21:00u. Zo hopen we op tijd naar bed te kunnen. Morgen moeten we helaas alweer naar huis. We zijn toch al van Ayamonte gaan houden!